Вёска Жыдча Хойнаўскага сельсавета Пінскага раёна Брэсцкай вобласці мае багатую гісторыю. У пачатку XVI ст. Жыдча ў Пінскім княстве. Князь Фёдар Яраслававіч перадаў тут зямлю залатару пінскаму Цімафею Дзмітравічу, што ў 1525 г. было пацверджана граматай каралевы Боны Сфорцы. Гэта дата лічыцца першым пісьмовым узгадваннем Жыдчы.

Пасля далучэння Заходняй Беларусі да БССР 4 снежня 1939 г. былі створаны Баранавіцкая, Брэсцкая, Пінская і іншыя вобласці. Згодна з Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР ад 15 студзеня 1940 г. утвораны Лагішынскі раён з цэнтрам у вёсцы Лагішын у складзе Пінскай вобласці.

Гісторыя Пінскага вінаробчага завода бярэ свой пачатак у канцы ХІХ ст. з прыватных вінакурняў. У маёнтку графа Красіцкага Жабчыцы пад Пінскам, за 2 км ад вёскі Жабчыцы, у 1909 г. пабудавалі бровар — вінакурны завод. Моцныя віны ўласнай вытворчасці славіліся выдатным густам і непаўторным букетам.

Сяргей Уладзіміравіч Дудко нарадзіўся 27 лютага 1969 г. у г. Севераморску Мурманскай вобласці ў сям’і ваеннаслужачых. Яго бацька, Уладзімір Сазонавіч Дудко (1946–1992), ураджэнец г. Пінска Брэсцкай вобласці, маёр. Маці, Сафія Пятроўна (Гладун), ураджэнка в. Невель Пінскага раёна, медыцынскі работнік. Да шасці гадоў Сяргей часта пражываў у г. Пінску і ў в. Невель.

Пасля ўз’яднання Заходняй Беларусі з БССР 4 снежня 1939 г. былі ўтвораны Баранавіцкая, Брэсцкая, Пінская і інш. вобласці. Паводле Указа Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР ад 15 студзеня 1940 г. утвораны Жабчыцкі раён з цэнтрам у вёсцы Жабчыцы ў складзе Пінскай вобласці.

Станіслаў Фёдаравіч Дубянецкі нарадзіўся 1 верасня 1940 г. у в. Востраў Пінскага раёна Брэсцкай вобласці ў вялікай сялянскай сям’і. Бацька Фёдар Ігнатавіч і маці Марыя Міхайлаўна любілі чытаць і перачытваць кнігі, марылі вывучыць дзяцей на настаўнікаў. Станіслаў скончыў Рэспубліканскае культпрасветвучылішча імя Н. К. Крупскай (1960), Магілёўскі педагагічны інстытут (1966), Мінскую вышэйшую партыйную школу (1973).

У цэнтры в. Востраў Ласіцкага сельсавета Пінскага раёна Брэсцкай вобласці знаходзіцца Свята-Раства-Багародзіцкая (Свята-Прачысценская) царква. Пабудавана ў 1720 г. як уніяцкая. Пасля скасавання уніі (1839) перададзена праваслаўным. У 1869 г. часткова перабудавана.

У Востраве з пачатку ХVI ст. вядома царква ў гонар Нараджэння Багародзіцы. Прыход уваходзіў у Турава-Пінскую епархію. Праз дзвесце гадоў на месцы даўняй царквы пабудаваны новы ўніяцкі храм у традыцыях палесскага народнага дойлідства. Па стане на 1837 г. царква была прысвечана Беззаганнаму Зачаццю Дзевы Марыі. У парафіі налічвалася 593 вернікі. Апошнім уніяцкім пробашчам быў Аляксандр Страпко.

Дзям’ян Рыгоравіч Лемяшэўскі нарадзіўся 2 ліпеня 1945 г. у в. Чорнава 2-е Пінскага раёна Пінскай (з 1954 г. Брэсцкай) вобласці. Закончыў Лемяшэвіцкую сярэднюю школу і паступіў у Пінскае педагагічнае вучылішча, якое закончыў у 1964 г. З 1967 г. настаўнічаў у Хрыстабалавіцкай, Ласіцкай, Церабенскай школах раёна. Завочна закончыў філалагічны факультэт Калінінградскага дзяржаўнага ўніверсітэта (1974).

Вячаслаў Васільевіч Сашко нарадзіўся 16 верасня 1954 г. у в. Мачулішча Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці. Яго дзед быў майстравітым чалавекам, на чале брыгады ў паўсотні чалавек пабудаваў мост у Семятычах і школу, у якой пазней вучыўся яго ўнук. Бацька быў вадзіцелем калгаснай грузавой машыны, часта браў сына ў паездкі. Вячаслаў з дзяцінства бачыў вакол працавітых людзей, уключыўся ў работу на гаспадарцы, з дванаццаці гадоў на жніве нават працаваў на камбайне.

Антон Сцяпанавіч Ткачук нарадзіўся 7 студзеня 1945 г. у в. Жыдча Пінскага раёна Брэсцкай вобласці. Маці Ганна Еўдакімаўна і бацька Сцяпан Іванавіч працавалі паляводамі ў калгасе імя Свярдлова. Рана да сялянскай працы прывык і Антон. Сцяпан Іванавіч — былы франтавік, любіў ваенныя песні, часта сам спяваў іх, гэтую ўлюбёнасць перадаў і сыну. Калі Антону споўнілася пяць гадоў, бацька купіў яму гармонік. Музыка хлопцу давалася лёгка, у дзесяць гадоў яго ўжо запрашалі іграць на танцах. Вучыўся Антон у Хойніцкай сярэдняй школе Пінскага раёна, да якой прыходзілася дабірацца восенню і вясной на веласіпедзе, а зімой — на лыжах.